œil

n m (pl yeux, )

1 göz [ɟœz]

◊

avoir les yeux marron — gözleri kestane renginde olmak

◊

baisser les yeux — gözlerini indirmek

2 coup d'œil bakış

◊

jeter un coup d'œil — bir bakış atmak

3 sauter aux yeux gün gibi ortada olmak

◊

Il est amoureux, cela saute aux yeux. — O delikanlı âşık, gün gibi ortada.

4 à vue d'œil

a göz kararıyla

◊

À vue d'œil, cela ne rentre pas dans le coffre. — Göz kararıyla, bu bagaja girmez.

b göz açıp kaparcasına

◊

Il grandit à vue d'œil. — Göz açıp kaparcasına büyüyor.